Сэрцгээ, ах нар аа! Сэрцгээ, эгч нар аа! Миний өдөр хойшлогдохгүй; цаг хугацаа бол амь бөгөөд цаг хугацааг буцаан шүүрч авах нь амийг аварч байгаа хэрэг! Цаг тийм ч холгүй байна! Хэрэв та нар коллежийн элсэлтийн шалгалт өгөөд тэнцээгүй бол бэлдээд дахин хэдэн удаа ч хамаагүй өгч болно. Харин Миний өдөр цаашид саатаж тэвчихгүй. Санагтун! Санагтун! Эдгээр сайхан үгээр Би та нарыг яаруулж байна. Яг нүдний чинь өмнө дэлхийн төгсгөл илчлэгдэж, агуу гамшиг асар хурднаар ойртож байна. Юу илүү чухал вэ: амь чинь үү, эсвэл унтах, идэх, уух, өмсөж зүүх чинь үү? Эдгээр зүйлийг цэгнэх цаг чинь ирлээ. Ахиад битгий эргэлз, тодорхой байдлаас бүү зугт!

Ямар өрөвдөлтэй юм бэ! Ямар хөөрхийлөлтэй юм бэ! Ямар харалган юм бэ! Хүн төрөлхтөн ямар харгис юм бэ! Та нар үнэндээ Миний үгийг чихнийхээ хажуугаар өнгөрөөдөг—Би та нартай дэмий ярьж байна уу? Яагаад хайхрамжгүй хандсаар байна вэ? Яагаад тэр вэ? Тийм бодол та нарт үнэхээр өмнө нь хэзээ ч төрж байгаагүй юу? Эдгээр зүйлийг Би хэний төлөө хэлдэг вэ? Надад итгэ! Би бол та нарын Аврагч! Би бол та нарын Төгс Хүчит Нэгэн! Сэрэмжтэй бай! Сэрэмжтэй бай! Алдсан цаг хугацаа дахин хэзээ ч ирэхгүй, үүнийг сана! Газар дэлхийн хаана ч харуусал намдаах эм байхгүй! Тэгвэл Би та нарт яаж хэлэх вэ? Миний үгийг анхааралтай бодож, дахин эргэцүүлвээс зохистой бус уу? Та нар Миний үгэнд маш хайхрамжгүй, аминдаа үнэхээр хариуцлагагүй ханддаг; Би үүнийг хэрхэн тэвчиж чадах билээ? Би яаж чадах билээ?

Энэ бүх хугацаанд та нарын дунд зөв зохистой чуулганы амьдрал яагаад бий болохгүй байна вэ? Учир нь та нарт итгэл дутагддаг, та нар төлөөс төлөхийг хүсдэггүй, өөрийгөө өргөн барихыг хүсдэггүй, Миний өмнө өөрсдийгөө зарлагадахыг хүсдэггүй. Сэрцгээ хөвгүүд минь! Надад итгэ, хөвгүүд минь! Хайрт хөвгүүд минь, Миний зүрх сэтгэлд юу байгааг яагаад бодолцож үзэхгүй гэж?