I

Хүний туршлагын чихэрлэг, исгэлэн, гашуун,

аагтай амт бүрийг Бурхан амталсан.

Тэр салхиар ирж, борооноор буцдаг.

Гэр бүлийн хавчлага,

амьдралын эрээн бараан,

бие махбодоос хагацахын шаналлыг ч Тэр туулсан.

Бурхан газар дээр ирэх үед, туулсан зовлонгоос нь болж

Түүнийг угтан авахын оронд

Бурханы сайн санаанаас хүн “эелдгээр” татгалзсан.

Үүнээс болж Тэр зовж, гуниглахгүй байж

яахин чадах билээ?

II

Ийм төгсгөлийн төлөө л

Бурхан махбод болсон гэж үү?

Яагаад хүн Бурханыг хайрладаггүй юм бэ?

Яагаад хайрыг нь үзэн ядалтаар хариулдаг юм бэ?

Бурхан ингэж зовох ёстой гэж үү?

Бурхан газар дээр ирэх үед, туулсан зовлонгоос нь болж

Түүнийг угтан авахын оронд

Бурханы сайн санаанаас хүн “эелдгээр” татгалзсан.

Үүнээс болж Тэр зовж, гуниглахгүй байж

яахин чадах билээ?

III

Бурханы газар дээрх зовлонгоос болж

Хүмүүс өрөвдөн нулимс урсгасан.

Түүний золгүй явдлыг гоочлон гомдоллосон.

Гэвч Бурханы зүрх сэтгэлийг хэн үнэхээр мэдсэн бэ?

Бурхан газар дээр ирэх үед, туулсан зовлонгоос нь болж

Түүнийг угтан авахын оронд

Бурханы сайн санаанаас хүн “эелдгээр” татгалзсан.

Үүнээс болж Тэр зовж, гуниглахгүй байж

яахин чадах билээ?

IV

Хэн Бурханы мэдрэмжүүдийг ухамсарлаж чадах вэ?

Хүн нэгэнтээ Бурханыг гэсэн гүнзгий сэтгэлтэй байж,

Зүүдэндээ Түүнийг үргэлж хүсэн хүлээсэн.

Гэвч газар дээрх хүмүүс,

тэнгэр дэх Түүний хүслийг яаж ойлгож чадах билээ?

Бурхан газар дээр ирэх үед, туулсан зовлонгоос нь болж

Түүнийг угтан авахын оронд

Бурханы сайн санаанаас хүн “эелдгээр” татгалзсан.

Үүнээс болж Тэр зовж, гуниглахгүй байж

яахин чадах билээ?

“Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Бүх орчлон ертөнцөд хандсан Бурханы айлдварууд, 31-р бүлэг”-ээс шинэчлэн найруулав