Жоу Руй, Жянши муж

Намайг Жоу Руй гэдэг, Төгс Хүчит Бурханы Чуулганы Христэд итгэгч юм. Аав ээж маань амьжиргаагаа залгуулахын тулд үүрийн гэгээнээс үдшийн бүрий хүртэл талбай дээр шаргуу ажиллаж байгааг би юм ойлгохтой болсон цагаасаа эхлэн хардаг байлаа. Тэд хангалттай их хичээл чармайлт гаргадаг ч жил бүр бараг мөнгө олдоггүй байсан тул гэр бүл маань ямагт нэлээд ядуу амьдардаг байв. Шаргуу хөдөлмөрлөх шаардлагагүйгээр нэлээд тав тухтай амьдардаг эрх мэдэл, нөлөө бүхий хүмүүсийг харах бүрдээ би атаархдаг байсан учраас аав ээжийгээ ч бас баян цатгалан амьдралаар амьдруулахын тулд өсөж том болоод ажил албандаа гарцаагүй амжилт гаргаж, эсвэл төрийн албан хаагч болж, гэр бүлийнхээ ядуурал, хоцрогдлыг арилгана гэж бат шийдсэн юм. Гэвч энэ зорилгын төлөө олон жил тэмцсэн ч хүссэн зүйлээ хэзээ ч олж авч чадалгүй, ядуу зүдүү амьдарсаар байв. Завгүй байсныхаа төлөө үзүүлэх зүйл ч байхгүйдээ санаа зовж, байнга санаа алдан, аажмаар амьдралд итгэх итгэлээ алдсан юм. Яг зүрх алдарч, амьдралдаа цөхөрч эхлэх үед минь Төгс Хүчит Бурханы эцсийн өдрүүдийн аврал над дээр ирсэн билээ. Түүний үгээс би зарим үнэнийг ойлгож, дэлхий ертөнц дэх хүний зовлонгийн уг шалтгааныг мэдэж авсан юм. Түүнчлэн хүмүүс хамгийн их утга учир, үнэ цэнтэй амьдралаар амьдрахын тулд хэрхэн амьдрах хэрэгтэйг ойлголоо. Тэр үеэс хойш би хэдий их будилж, арга мөхөстөж байсан ч гэлээ амьдралын зүг чигээ олов. Гутрал, гунигаа ардаа орхин, шинэ эрч хүч, амьдралын идэвхийг мэдэрч, амьдрах итгэл найдвартай боллоо. Дараа нь би зовлон, арга мухардалд амьдарсаар байгаа хүмүүст ч бас туйлын ховор энэ авралыг хүртээхийн тулд газар сайгүй явж, Бурханы эцсийн өдрүүдийн авралыг идэвхтэйгээр номлож эхлэв. Гэвч сайн мэдээ түгээх явцдаа санаандгүйгээр Хятадын Коммунист Намын засгийн газарт хоёр удаа баригдан, харгис, хүний үнэргүй эрүү шүүлт амссан юм… Чөтгөрүүдийн энэ харанхуй агуйд Төгс Хүчит Бурхан дэргэдээс минь хэзээ ч холдоогүй бөгөөд Түүний үг надад итгэл, хүч хайрлаж, Сатаны харанхуйн хүчнийг ялах, Түүнийг гэх хайраа батжуулахад намайг ахин дахин хөтөлсөн билээ.

Энэ нь 2003 оны 6-р сарын нэгэн өдөр байлаа; би хоёр ахтайгаа хамт нэг тосгонд сайн мэдээ түгээхээр очих үед хорон муу хүн биднийг мэдээлсэн юм. Цагдаагийн гурван машинд суусан тав, зургаан цагдаа давхин ирээд, ганц ч асуулт асуулгүйгээр биднийг гавлалаа. Тэд биднийг түлхэж, өшиглөн, машиндаа хүчээр суулгаад, Олон Нийтийг Аюулаас Хамгаалах Товчоо руу аваачив. Машин дотор би төдий л их айсангүй. Сайн мэдээ түгээх нь хүмүүст аврал авчрах зорилготой тул бид ямар ч буруу зүйл хийгээгүй; ОНАХТ-нд очмогцоо би нөхцөл байдлыг тайлбарлана, тэгээд цагдаа нар биднийг суллан явуулна гэж би үргэлж боддог байсан юм. Гэвч Хятадын Коммунист Намын засгийн газрын цагдаа нар ямар ч балмад этгээд, ёрын муу дарангуйлагчдаас илүү харгис, догшин гэдгийг би яахан мэдэх билээ. ОНАХТ-нд очсоны дараа цагдаа нар тайлбарлах боломж ч өгөлгүй биднийг салган, тус тусад нь байцаалаа. Намайг байцаалтын өрөөнд оронгуут нэгэн цагдаа, “Коммунист Нам ‘Хэргээ хүлээдэг хүмүүст өршөөнгүй, эсэргүүцдэг хүмүүст хатуу’ хандах бодлоготой. Үүнийг мэдэх үү, чи?” гэж зандарсан юм. Дараа нь тэр цагдаа миний хувийн мэдээллийг асуулаа. Миний хариулт сэтгэлд нь хүрээгүй тул бас нэг цагдаа хажууд ирээд, “Хн. Битгий тойруулаад бай. Чамд сургамж өгөх хэрэгтэй юм байна, тэгээд үнэнийг хэлүүлж чадах нь уу, харъя л даа” хэмээн бувтнав. Тэгээд тэр цагдаа гараараа занган, “Хэдэн тоосго авчраад, наадхыгаа шийтгэ!” гэлээ. Ингэж хэлснээс нь хойш удалгүй хоёр цагдаа ирж, нэг гарыг минь барьж аван мөрний дээрээс нуруу дагуулан доош угз татахын зэрэгцээ нөгөө гарыг минь дээш чангааж, дараа нь хоёр гарыг минь хүчээр холбон гавлав. Тэр даруй хоёр гар минь хугарах гэж байгаа юм шиг тэсвэрлэшгүй их өвдөлт мэдрэгдлээ. Над шиг сул дорой хүн ийм харгислалыг тэвчиж яахан чадах билээ? Хормын дараа би газар унав. Үүнийг харсан ёрын муу цагдаа нар гаваас огцом дээш өргөн, миний гар, нуруу хоёрын хооронд хоёр тоосго ивлээ. Түмэн шоргоолж ясыг минь мэрэх мэт гэнэтийн хурц өвдөлт зүрх сэтгэлийг минь нэвт сүлбэсэн юм. Туйлын их тарчлахдаа би Бурханаас ийнхүү тасралтгүй гуйлаа: “Төгс Хүчит Бурхан минь, намайг авраач. Төгс Хүчит Бурхан минь, намайг авраач дээ…” Тухайн үед би Бурханы эцсийн өдрүүдийн авралыг хүлээн зөвшөөрөөд гурван сар орчим л болж байсан тул Түүний олон үгээр хараахан зэвсэглээгүй, цөөн хэдхэн үнэнийг л ойлгосон байсан ч үргэлжлүүлэн гуйх үед минь Бурхан надад итгэл, хүч хайрлаж, “Би Бурханы төлөө гэрчлэлд зогсох ёстой, Сатанд яавч бууж өгөх ёсгүй” гэсэн бат үнэмшлийг сэтгэлд минь төрүүлсэн юм. Тэгээд би шүдээ зуун, өөр үг хэлэхээс тууштай татгалзлаа. Бачимдаж, уурласан ёрын муу цагдаа нар намайг буулгаж авахын тулд өөр нэгэн хэрцгий мэх туршиж үзэв: Тэд шалан дээр хоёр тоосго тавиад, намайг дээр нь хүчээр өвдөглүүллээ. Үүний зэрэгцээ гавыг минь хүчтэй дээш татав. Хоёр гар минь тэр дороо тэсвэрлэшгүй их өвдөн, хугарчих шиг л санагдсан юм. Би тэнд хэдэн минут өвдөглөснийхөө дараа үхсэн мэт газар унахад цагдаа нар тэр дор нь гаваас минь чанга татан босгоод, намайг хүчээр өвдөглүүлсээр байлаа. Тэд энэ маягаар намайг ахин дахин тамласан юм. Зуны ид үе байсан болохоор би тарчлахын зэрэгцээ халууцаж байлаа; нүүрнээс хөлс тасралтгүй гоожсоор байв. Тэсэхэд маш хэцүү байсан тул амьсгалахад бэрх болж, бараг ухаан алдах шахлаа. Гэсэн ч ёрын муу энэ бүлэг цагдаа золгүйтэлд минь зүгээр л баясаж байсан юм. “Зүгээр үү? Ам нээхээс татгалзаад байвал чамтай харьцах илүү олон арга байгаа шүү!” гэж тэдний нэг асуулаа. Хариулахгүй байгааг минь харсан тэд багтартлаа уурлаж, “Тэгвэл чи хашраагүй байх нь ээ? Дахиад!” гэлээ… Хоёр, гурван цагийн турш ийм тамлал амссаны дараа миний хамаг бие хөндүүрлэн, ямар ч хүч тэнхээгүй байлаа. Тэгээд шалан дээр унан, хөдөлж чадахгүй болсон бөгөөд давсаг, гэдэс минь хүртэл бүх хяналтаа алдлаа. Ёрын муу энэ цагдаа нарын харгис эрүү шүүлттэй тулгарсан би урьд нь маш харалган, мэдлэггүй явсан өөрийгөө үнэхээр үзэн ядсан юм. ОНАХТ бол учир начиртай газар, цагдаа нар шударга ёсыг баримталж, намайг суллана гэж би гэнэхнээр итгэж байж. Тэднийг өчүүхэн төдий ч нотлох баримтгүйгээр эрүү шүүлт ашиглан албадан хэрэг хүлээлгэхээр оролдохуйц хорлонтой, харгис байна, мөн намайг тамлаж алах шахна гэж би хэзээ ч төсөөлөөгүй явжээ. Тэд үнэхээр туйлын ёрын муу юм! Би навс цохиулсан мэт газар хэвтэн, хөдөлье ч гэсэн хөдөлж чадахгүй байлаа. Цаашид тэд намайг яаж тамлахаар төлөвлөснийг би мэдэхгүй, хэр удаан тэсвэрлэж чадахаа ч мэдэхгүй. Зовж, арга мухардахдаа би үргэлжлүүлэн тэсвэрлэхийн тулд Бурханаас хүч чадал хайрлаач гэж тасралтгүй гуйхаас өөрөөр яаж ч чадсангүй. Бурхан миний гуйлтыг сонсож, намайг өрөвдөн, Өөрийн ийм айлдварыг сануулсан юм: “Одоо үе бол шийдвэрлэх мөч. Зориг мохохгүй, шантрахгүй бай. Чи бүх зүйл дээр урагшаа харж, эргэж буцахгүй байх ёстой … Ганц амьсгаа үлдсэн байгаа цагт эцэст нь хүртэл шаргуу бай; зөвхөн энэ л магтууштай байх болно” (Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Христийн эхэн үеийн айлдварууд, 20-р бүлэг). Бурханы үг надад хэмжээлшгүй их итгэл, хүч чадал хайрлалаа. Тийм ээ! Би гэрэл гэгээтэй, зөвт байдлын замаар алхаж байгаа тул цааш явах итгэлтэй байх ёстой; эцсийн ганц амьсгал үлдсэн ч эцсээ хүртэл тэсвэрлэх ёстой! Бурханы үг амийн хүчээр бялхаж, надад итгэл, зориг хайрлан, ёрын муу энэ чөтгөрүүдтэй эцсээ хүртэл тулалдах боломж олгосон бөгөөд биеийн хүч маань ч бас аажмаар жаахан сэргэлээ. Дараа нь ёрын муу цагдаа нар намайг үргэлжлүүлэн байцааж, хоёр хөлийг минь бяцартал дэвсэлсээр байсан юм. Гэсэн ч би дахин өвдөлт мэдэрсэнгүй. Энэ нь Бурханы гайхалтай үйл хэргийн ач гэдгийг би мэдэж байлаа; Бурхан намайг өрөвдөж, сул дорой байдлыг минь энэрч, миний зовлонг хөнгөлсөн юм. Дараа нь хорлонт цагдаа нар биднийг “олон нийтийн дэг журам алдагдуулсан” гэх хэргээр баривчлав. Тэр шөнө тэд биднийг зуугаас хоёр зуун килограммын бетонон хавтанд тус бүрд нь гавласан бөгөөд дараа өдрийнх нь орой хүртэл гавлаатай үлдээгээд, дараа нь орон нутгийн цагдан хорих газар луу дахин шилжүүллээ.

Цагдан хорих газарт орох нь тамд унаж байгаатай адил байв. Засан хүмүүжүүлэх офицерууд надаар өнгө өнгийн гэрлийн чийдэн албадан хэлхүүллээ. Анхандаа надаар өдөрт зургаан мянган чийдэн хэлхүүлдэг байсан ч дараа нь өдөр ирэх тусам энэ тоо нэмэгдсээр, эцэстээ арван хоёр мянгад хүрсэн юм. Өдөр тутмын хэт их ажлын ачааллаас үүдэн хуруу хумсаа хугалах шахуу ажилласан ч ажлаа дуусгаж чаддаггүй байв. Тэгээд чийдэнгээ шөнөжин хэлхсээр байхаас өөр аргагүй болдог байлаа. Заримдаа миний тэвчээр үнэхээр алдарч, дугхийхийг хүсдэг ч тэдэнд харагдах л юм бол харгисаар зодуулах байсан юм. Засан хүмүүжүүлэх офицерууд бүр шоронгийн атамануудад, “Та нар энэ хэрэгтнүүдийг ажлаа биелүүлж чадахгүй, эсвэл сайн хийхгүй бол ганц хоёр ‘пенициллин’ хийгээд өгчих хэрэгтэй” гэж чангаар хэлэн, тэднийг өдөөн турхирдаг байлаа. “Пенициллин” хийх гэдэг нь хоригдлын салтаа руу өвдөглөж, өвдөлтдөө атирах үед нь нурууных нь гол руу тохойлдоод, дараа нь өсгийгөөрөө хоригдлын хөл дээр дэвслэхийг хэлдэг. Энэхүү харгис аргаас үүдэн хүн заримдаа газар дээрээ ухаан алдаж, тэр ч бүү хэл насан туршдаа зэрэмдэг болоход хүрдэг байв. Ийм диаволын шоронд би өдөр бүр хүнд хэцүү хөдөлмөр эрхэлсэн ч харгис зодуурын амт үзэх ёстой болдог байлаа. Үүнээс гадна өдөр бүр бидэнд өгдөг гурван хоол нь нохой, гахайнд ч тохирохооргүй байв: Амтлаагүй улаан луувангийн навч, намаг байцаа (ихэвчлэн илжирсэн навч, үндэс, элс, шавар шавхайтай холилдсон), мөн ойролцоогоор зуун тавин грамм будаа, будаа угаасан аяга уснаас бидний иддэг хоол бүрддэг байсан юм. Бүхий л өдөржин гэдэс маш их өлсөж, ходоод байнга хоржигнодог байлаа. Ийм орчинд Төгс Хүчит Бурханаас өөр найдах зүйл үгүй байв. Зодуулах бүрдээ би даруйхан залбирч, Сатаны сорилтыг давж чадах итгэл, хүч хайрлаач гэж Бурханаас гуйдаг. Хорь гаруй хоногийн тамлалт, тарчлааны дараа бие минь танигдахын аргагүй турж эцлээ: гар хөл минь ямар ч хүчгүй болж, цэх зогсож чадахаа больсон бөгөөд гараа сунгах ч хүчгүй байлаа. Гэсэн ч солиотой харгалзагчид золгүй байдлыг минь хайхраагүйн зэрэгцээ гэр бүлийнхний маань надад илгээсэн хэдэн зуун юанийг завшсан юм. Цаг хугацаа өнгөрөх тусам миний биеийн байдал улам бүр муудсаар байлаа. “Яагаад энэ улс оронд Бурханд итгэдэг хүн ингэж зовох ёстой юм бэ? Би хүмүүсийг Бурханы өмнө аваачиж, Бурханы аврал хүртээхийн тулд сайн мэдээ түгээдэг бус уу? Бас би ямар ч гэмт хэрэг үйлдээгүй шүү дээ…” хэмээн дотроо гомдоллохдоо тултал би тийм сул дорой боллоо. Ингэж бодох тусам тэсвэрлэхэд улам бэрх болж, хэлмэгдсэнээ улам их мэдэрдэг байв. Тэгээд Бурханд үргэлжлүүлэн залбирч, намайг өршөөж, авраач гэж Түүнээс гуйхаас өөр яаж ч чадсангүй. Гаслан, арга мухардал дунд Бурхан надад Өөрийн айлдварын магтан дууг сануулсан юм: “… 2. Магадгүй та нар бүгд эдгээр үгийг санаж байгаа байх: ‘Учир нь цаг зуурын хөнгөн зовлон маань бидэнд зориулан алдрын мөнхийн жинг үлэмж арвин болгодог.’ Урьд нь та нар бүгд энэ үгийг сонссон атлаа хэн ч энэ үгийн жинхэнэ утгыг ойлгоогүй. Өнөөдөр, тэдгээрийн агуулдаг бодит ач холбогдлыг та нар сайн мэднэ. Эдгээр үг бол эцсийн өдрүүдэд Бурханы биелүүлэх зүйл юм. Тэдгээр нь агуу улаан лууны оршдог газарт түүний харгисаар зовоосон хүмүүс дээр гүйцэлдэх болно. Агуу улаан луу Бурханыг хавчдаг, Бурханы дайсан тул энэ газар нутагт Бурханд итгэдэг хүмүүс доромжлол, хавчлагад өртдөг. Тийм учраас эдгээр үг нь бүлэг хүмүүс та нарын дунд бодит байдал болох болно. 3. Агуу улаан лууны газар нутагт Өөрийн ажлыг явуулах нь Бурханд асар хэцүү байдаг боловч ийм бэрхшээлээр дамжуулан Бурхан Өөрийн ажлын нэг үе шатыг хэрэгжүүлж, Өөрийн мэргэн ухаан, гайхалтай үйл хэргийг харуулдаг. Бурхан энэ бүлэг хүмүүсийг бүрэн төгс болгохын тулд энэхүү боломжийг ашигладаг. Хүний амссан зовлон, тэдний хэв чанар болон энэ бохир заваан газар нутаг дахь хүмүүсийн бүх сатанлаг зан чанарын улмаас Бурхан ариусгалт, байлдан дагуулалтын ажлаа явуулдаг, ингэснээр үүнээс алдар сууг олж авч, Өөрийнх нь үйл хэргийг гэрчилдэг хүмүүсийг олж авч болох юм. Энэ бүлэг хүмүүсийн төлөө Бурханы гаргасан бүх золиослолын бүрэн дүүрэн утга учир энэ билээ” (Хургыг дагаж шинэ дуу дуулъя номын “Та нар Бурханы өвийг хүртэх хүмүүс”). Бурханы үг намайг асар их тайтгаруулж, зоригжуулан, Түүний хүслийг ойлгууллаа. Бид бурхангүй үзэлт улс оронд Бурханд итгэдэг учраас чөтгөр Сатаны шахалт, хяхалт хавчлагыг туулах заяатай юм; гэвч биднийг ийм шаналанд өртөхийг Бурхан зөвшөөрсөн тул ийнхүү зовоход үнэ цэн, утга учир гэж бий. Яг ийм хяхалт хавчлага, зовлонгоор л Бурхан бидний дотор үнэнийг суулгаж, улмаар биднийг Түүний амлалтыг хүртэх эрхтэй болгодог. Энэ “зовлон” бол Бурханы ерөөл бөгөөд энэ зовлонгийн туршид Бурханд үнэнч үлдэж чадна гэдэг нь Бурхан Сатаныг ялсны гэрчлэл, Бурханаар авхуулсны минь баттай нотолгоо мөн. “Өнөөдөр би Бурханыг дагадаг болохоор Хятадын Коммунист Намын чөтгөрүүдийн гарт ийм хавчлага амслаа. Бурхан үүгээр намайг онцгой ивээж байгаа учраас би Бурханы зохион байгуулалтад захирагдаж, гуйвшгүй амгалан сэтгэлээр үүнтэй баяртайгаар нүүр тулж, үүнийг хүлээн зөвшөөрөх ёстой” гэж бодогдлоо. Тэгээд Нигүүлслийн эрин үед Бурханы хэлсэн бас нэгэн айлдварыг санав: “Зөвт байдлын төлөө хавчигддаг хүмүүс ерөөлтэй еэ: учир нь тэнгэрийн хаанчлал тэднийх билээ” (Матай 5:10). Тэр мөчид надад улам ч их итгэл, хүч төрсөн юм. Сатан болон чөтгөрүүдэд яаж ч тамлууллаа гэсэн би бууж өгөхгүй байхаар шийдсэн бөгөөд Бурханы төлөө гэрчлэлд зогсож, Бурханыг сэтгэл хангалуун байлгана гэдгээ амлалаа! Сэтгэлд минь мэдрэгдэх уйтгар гуниг, арга мухардлыг эрх мэдэл, хүч чадал бүхий Бурханы үг үгүй хийж, миний өртсөн бие махбодын аймшигт зовлонг хөнгөлсөн юм. Тэгээд надад харанхуй дахь гэрлийг харуулж, сүнс минь улам хүчирхэг, нугаршгүй болсон билээ.

Дараа нь Хятадын Коммунист Намын засгийн газар ямар ч нотлох баримт байхгүйг үл харгалзан надад нэг жил хөдөлмөрөөр дахин хүмүүжих ял оноосон юм. Цагдаа нар намайг засан хүмүүжүүлэх газарт хүргэх үед тэндхийн шоронгийн харгалзагчид бараг хүн гэхээргүй, яс арьс шахуу болсон байгааг минь харлаа. Тэд намайг үхэх вий гэж айсандаа хүлээн авч зүрхлээгүй тул цагдаа нар намайг цагдан хорих газар луу буцаахаас өөр сонголтгүй болов. Тухайн үед би ёрын муу цагдаа нарт тамлуулсаар хоол унд идэж чадахаа больсон байсан ч тэд надад эмчилгээ хийлгээгүйн дээр намайг бүр худлаа жүжиглэж байна гэцгээдэг байлаа. Хоолойгоор минь хоол ч давахгүй байгааг хараад тэд амыг минь нээлгэн, хүчээр хоол цутгадаг байв. Тэгээд хоолоо залгиж чадахгүй байгааг минь харвал намайг зоддог байсан юм. Би нийтдээ гурван удаа хүчээр хооллуулж, навсартлаа зодуулсан билээ. Дахин хүчээр хооллож чадахгүй гэдгээ тэд ойлгоод, намайг эмнэлэгт аваачихаас өөр аргагүй болов. Шинжилгээгээр миний хураагуур судас хатуурсан нь илэрлээ; цус минь харлан өтгөрч, зохих ёсоор эргэлдэж чадахгүй болжээ. “Энэ хүн цаашид хоригдох юм бол үхэх нь гарцаагүй” гэж эмч хэлсэн юм. Гэсэн хэдий ч заналт, ёрын муу цагдаа нар намайг суллахгүй хэвээр байлаа. Дараа нь миний амь нас дээсэн дөрөөн дээр байх үед бусад хоригдол намайг найдлага тасарсан, өнгөрсөн хүн гэлцэв. Тухайн үед би туйлын их шаналж байсан юм. Ийм цэл залуу насандаа Бурханы эцсийн өдрүүдийн ажлыг дөнгөж хүлээн зөвшөөрсөн надад эдлэх тааламжтай цаг хугацаа мөн л маш их байсан бөгөөд Бурханы алдрын өдрийг бүр ч харж амжаагүйгээр Хятадын Коммунист Намын засгийн газрын эрүү шүүлтэд амиа алдахыг би үнэхээр хүсэхгүй байна. Туйлын цэвдэг сэтгэлтэй, ёрын муу энэ цагдаа нарыг би асар их жигшиж, Хятадын Коммунист Намын засгийн газар гэх энэ сөрөн явж сөргүү аашилдаг, Тэнгэрийг эсэргүүцэгч, хорон муу сатанлаг дэглэмийг улам бүр үзэн ядлаа. Тэд л Бурханыг дагах эрх чөлөөг минь хасаж, намайг үхлийн ирмэгт аваачин, жинхэнэ Бурханыг шүтэн мөргөхийг минь зөвшөөрөөгүй билээ. Хятадын Коммунист Нам Бурханыг улайран эсэргүүцэж, Христэд итгэгчдийг харгисаар хяхаж хавчин, Бурханд итгэдэг хүн бүрийг ор үндсээр нь устгаж, Хятадыг бурхангүй бүс нутаг болгохыг хүсдэг. Энэхүү хорон муу чөтгөр Сатан бол Бурханыг эвлэршгүйгээр эсэргүүцдэг дайсан гарцаагүй мөн төдийгүй миний хэзээ ч уучилж чадахгүй дайсан юм. Би тэр өдөр үхтлээ тамлуулах болсон ч яавч буулт хийж, Сатанд бууж өгөхгүй! гэж тангарагласан юм. Гаслан, эгдүүцэл дунд би Бурханы хэлсэн нэг зүйлийг эргэн саналаа: “Мянган жилийн үзэн ядалт зүрх сэтгэлд бөөгнөрч, мянга мянган жилийн нүгэл зүрх сэтгэлд бичигдсэн, энэ нь яаж жигшил дургүйцлийг өдөөхгүй байх юм бэ? Бурханы өшөөг авч, Түүний дайсныг бүрмөсөн устгаж, цаашид хяналтаас гарах боломжийг үүнд олгохгүйгээр, хүссэнээрээ төвөг учруулахыг үүнд бүү зөвшөөр! Одоо цаг нь болсон: Энэ чөтгөрийн жигшүүрт царайг тасдан хаяж, бүх төрлийн зовлон бэрхшээлийг туулж, сохорсон хүмүүст өөрсдийн зовлон шаналлаасаа босч, энэ хөгшин диаволаас нүүр буруулах боломжийг олгохын тулд хүн аль эрт бүх хүч чадлаа дайчилж, өөрийн бүх хичээл чармайлтаа зориулж, бүх төлөөсийг төлсөн” (Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Ажил ба оролт 8). Бурханы үгийг тунгаан бодсоныхоо дараа би Хятадын Коммунист Намын засгийн газрын ёрын муу, харгис чөтгөрлөг дүр төрхийг улам тодорхой харсан бөгөөд амьдрал үхэл, сайн муугийн хоорондох сүнслэг тулаантай нүүр тулснаа яг тэр мөчид ойлгосон билээ. Хятадын Коммунист Намын засгийн газар албан хүчээр Бурханыг орхиулж, Түүнээс урвуулах зорилгоор намайг ийнхүү тарчилгаж байсан боловч Бурхан надад бат зогсох, үхлийн эрхшээлээс ангижрач Бурханы төлөө ялгуусан гэрчлэл хийхийг сануулан, зоригжуулсан билээ. Би сөрөг байдалд орж, ухарч няцаж болохгүй; харин Бурхантай хичээнгүйлэн хамтран ажиллаж, Түүний зохион байгуулалт, зохицуулалтад захирагдах ёстой. Би Петр шиг үхэн үхтлээ захирагдаж, амьдралынхаа эцсийн мөчид Бурханы төлөө хүчирхэг, цангинасан гэрчлэл хийж, Түүний зүрх сэтгэлийг тайтгаруулах ёстой. Миний амь Бурханы гарт байдаг бөгөөд Сатан миний махан биеийг хорлож, хөнөөж болох ч сүнсийг минь устгаж чадахгүй, Бурханд итгэх, үнэнийг эрэлхийлэх шийдвэрт минь саад хийж бүр ч чадахгүй юм. Би тэр өдрийг эсэн мэнд давах эсэх нь хамаагүй, гагцхүү Бурханд амь насаа даатгаж, Түүний зохион байгуулалтыг хүлээн зөвшөөрөхийг л хүсэж байв. Үхтэл минь эрэмдэглэсэн ч гэлээ би Сатанд яавч бууж өгөхгүй! Амиа золиослоход бэлэн болж, Бурханы төлөө гэрчлэлд зогсохоор шийдэх үед минь Бурхан бусад хоригдлыг хөдөлгөн, намайг хооллуулснаар надад гарах гарц нээж өглөө. Ийм зүйл болсны дараа би асар их догдолсон юм. Бурхан миний дэргэд, үргэлж надтай хамт байсан гэдгийг би сэтгэлийнхээ гүнд мэдэж байсан билээ. Тэр намайг аль эртнээс харж хандан, хамгаалж, сул дорой байдлыг минь өрөвдөн, бүх зүйлийг миний төлөө хянуур зохицуулсан юм. Диаволын тэр харанхуй үүрэнд бие минь сүйдсэн ч зүрх сэтгэл дотроо би төдийлөн их шаналал, тарчлаан мэдрэхээ болилоо. Үүний дараа ёрын муу цагдаа нар намайг дахин арван тав хоног хорьсон боловч амь нас минь дээсэн дөрөөн дээр дэнжгэнэж, хэзээ хэзээгүй үхэж магадгүй байгааг хараад эцэст нь намайг суллахаас өөр аргагүй болсон билээ. Би анх тавь гаруй килограмм жинтэй байсан боловч хоригдсон хоёр сар шахуу хугацаандаа яс арьс болтлоо харгислал амсаж, ердөө хорин таваас гучин килограмм жинтэй болсон бөгөөд амь нас минь эрсдэлтэй байлаа. Гэсэн хэдий ч энэ мангасуудын сүрэг намайг арван мянган юаниар торгохыг хүссэн юм. Эцэст нь манай гэр бүл үнэхээр тийм их мөнгө босгох аргагүйг мэдсэн тэд хоолны минь зардалд зургаан зуун юань нэхсэн бөгөөд үүнийг төлсний дараа л намайг сулласан билээ.

Хятадын Коммунист Намын засгийн газрын ийм хүний үнэргүй эрүү шүүлт, харгислалыг туулсан би тамын хаалганаас арайхийн мултарсан мэт санагдсан юм. Амьд мэнд суллагдаж чадсан минь Бурханы халамж, хамгаалалтын л ач байлаа. Бурхан надад үүгээр агуу авралаа харуулсан юм. Бурханы хайрыг бодохоор миний сэтгэл улам их хөдөлж, Бурханы үгийн эрхэм нандин байдлыг улам их мэдрэх болсон билээ. Иймд би үүний дараа Бурханы айлдварыг өдөр тутам уншиж, Бурханд байнга залбирдаг боллоо. Эцсийн өдрүүдэд хүн төрөлхтнийг аврахын тулд Бурханы хийж байгаа ажлыг би аажмаар улам их ойлгож авсан юм. Хэсэг хугацааны дараа, Бурханы халамж дор миний бие аажмаар тэнхэрсэн бөгөөд би сайн мэдээ дахин түгээж, Бурханы эцсийн өдрүүдийн ажилд гэрчлэл хийж эхэллээ. Гэвч сатанлаг дэглэм оршин тогтносоор байгаа нөхцөлд Бурханы ажилд саад хийж, сүйрүүлэх оролдлогоо хэзээ ч зогсоохгүй. Хожим нь Хятадын Коммунист Намын засгийн газрын цагдаа нар намайг дахиад улайран мөшгөж, баривчилсан билээ.

2004 оны 11-р сарын нэгэн өдөр өвлийн салхи тэсгэм хүйтнээр үлээж, агаарт цас малгайлан хуйларч байлаа. Цөөн хэдэн ах эгчийнхээ хамтаар сайн мэдээ түгээж байхад минь ХКН-ын цагдаа нар нууцаар дагажээ. Тэр оройн 8 цагт биднийг цуглаанаа ид хийж байх үед хаалга яаруу тогшин, “Тайлаач! Хаалгаа тайл! Бид Олон Нийтийг Аюулаас Хамгаалах Товчооноос явж байна! Хаалгаа яг одоо тайлахгүй бол эвдээд орно шүү! …” гэж орилох нь сонсогдлоо. Юу ч бодох завдалгүйгээр бид видео тоглуулагч, ном болон бусад материалаа цааш нуув. Хормын дараа тав, зургаан цагдаа хаалга эвдэн орж ирээд, бүлэг дээрэмчин тонуулчид шиг л дайрлаа. “Хэн ч бүү хөдөл! Гараа толгойндоо аваад, хананы хажууд явган сууцгаа!” гэж тэдний нэг нь бархирав. Тэр даруй хэдэн цагдаа өрөө бүрээр орж, байрыг тэр чигт нь орвонгоор нь эргүүллээ. Тэд дөрвөн зөөврийн видео тоглуулагч, Бурханд итгэх тухай хэдэн ном хураан авсан юм. Дараа нь тэр даруй биднийг цагдаагийн машинд хүчээр суулган, орон нутгийн цагдаагийн хэсэг рүү явав. Урьд жил нь ёрын муу цагдаа нарын надад оноосон аймшигт эрүү шүүлтийн дүр зураг тийш явах замд ар араасаа санаанд орж, энэхүү хорлонт цагдаа нар намайг энэ удаа тамлахын тулд яах бол гэхээс өөрийн эрхгүй нэлээд сандарлаа. Тэдний эрүү шүүлтыг тэвчиж чадалгүй, эцэст нь Бурханаас урвах юм хийж орхих вий гэж айсандаа би Бурханд чин сэтгэлээсээ чимээгүйхэн залбирав. Тэгээд хэд хоногийн өмнө цуглааны үеэр уншсан Бурханы зарим үгийг гэнэт саналаа: “Би ах эгч нарынхаа төлөө итгэл найдвараар дүүрэн байгаа бөгөөд та нар зориг алдарч эсвэл шантрахгүй байж, Бурхан юу ч хийлээ гэсэн та нар бол галтай тогоо шиг байдаг—та нар хэзээ ч бүлээн байдаггүй ба эцсээ хүртэл, Бурханы ажил бүрэн илчлэгдэх хүртэл … хүлцэж чадна гэдэгт Би итгэдэг” (Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Зам… 8). “Бид бүгд энэхүү тангаргийг Бурханы өмнө өргөх болтугай: ‘Нэгдмэл байдлаар ажиллах! Эцсээ хүртэл үнэнч байх! Хэзээ ч хагацахгүй, үргэлж хамтдаа байх!’ Манай ах эгч нар Бурханы өмнө энэ шийдвэрийг гаргаж, ингэснээр бидний зүрх сэтгэл гажихгүй, бидний хүсэл нугарахгүй байх болтугай!” (Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Зам… 5). Бурханы үг сэтгэлийг минь голд нь ортол цочроов. Бурхан тэнгэрээс газарт бууж, хүн төрөлхтөнд аврал авчрахын тулд ажилдаа асар их зовлон бэрхшээл туулсан тухай би бодлоо. Хүмүүс хэчнээн хүнд нөхцөлд байлаа ч гэсэн Өөрт нь эцсээ хүртэл тууштайгаар үнэнч үлдэнэ гэж Бурхан найддаг. Бурханаар сонгогдож, Түүний айлдварын хангалтыг эдэлсэн хүний хувьд би Түүнд өөрийгөө бүрэн зориулбал зохих байв. “Би хэчнээн их зовж, тарчилсан ч зүрх сэтгэл минь итгэлээр дүүрэн үлдэх ёстой; Бурханд хандах сэтгэл минь өөрчлөгдөх ёсгүй, хүсэл минь ганхах ёсгүй. Би Бурханд цангинасан гэрчлэл хийх ёстой, Сатанд яавч бууж өгч, буулт хийх ёсгүй. Түүнчлэн би утга учиргүй оршин тогтносоор байхын тулд Бурханаас урвах ёсгүй. Бурхан бол миний найддаг Нэгэн, мөн миний бат түшиг тулгуур. Бурхантай үнэхээр хамтран ажиллаж байгаа цагт Бурхан намайг Сатаныг ялахад хөтлөх нь лавтай” гэж бодогдлоо. Тэгээд Бурханд би, “Өө Бурхан минь! Би амиа золиослох ёстой болсон ч Таны төлөө гэрчлэлд зогсоно. Ямар ч зовлон тууллаа гэсэн, үнэн замыг баримтална. Би Сатанд бууж өгөхөөс бүрэн татгалзаж байна!” хэмээн чимээгүйхэн шийдлээ. Бурханы үгээр зоригжсон миний итгэл зуу дахин бэхжиж, Бурханы төлөө гэрчлэлд зогсохын тулд бүхнийг золиослох итгэл, шийдвэртэй болсон юм.

Биднийг цагдаагийн хэсэгт очсон даруй цагдаа нар дулаацахаар зуух руу яаравчлав. Тэд дор бүрнээ хөмсгөө зангидан, над руу уур хилэнтэйгээр цоо ширтэж, “За хэлээдэх! Чамайг хэн гэдэг вэ? Чи хэчнээн хүнд сайн мэдээ түгээсэн бэ? Хэнтэй холбоотой байсан бэ? Чуулганы чинь удирдагч хэн бэ?” хэмээн ширүүн дуугаар байцаав. Ам нээхгүй байхаар шийдсэнийг минь харсан ёрын муу цагдаа нарын нэгнийх балмад зан нь хөдөлж, дайрч ирээд хүзүүнээс минь чанга зуурав. Тэгээд толгой эргэн, чих дүнгэнэтэл толгойг минь ахин дахин хана руу савлаа. Дараа нь тэр нударгаа өргөн, намайг нүүр нүдгүй балбах зуураа, “Новшийн амьтан, удирдагч нь чи юм биш үү? Хэлээч! Хэлэхгүй бол чамайг барилгын дээвэр дээр дүүжлээд, хөлдөөж ална шүү!” гэж хашхирав. Тэрхүү ёрын муу цагдаа нар намайг нүд харанхуйлж, хамраас цус гоожтол хагас цаг гаруйн турш хэрцгийгээр зодсон юм. Тэгээд хүссэн хариултаа авч чадахгүйгээ ойлгон, намайг ОНАХТ-нд шилжүүлэн өглөө. Замдаа би, энэ цагдаа нарт галзуу мэт зодуулснаа бодон, сэтгэлд өөрийн эрхгүй айдас хурлаа. “Намайг орон нутгийн цагдаагийн хэсэгт очмогц тэгж ширүүн хандсан юм чинь ОНАХТ-ын цагдаа нар намайг тамлахын тулд ямар гээч харгис юм хийх бол? Байдал сайнгүй байх төлөвтэй. Энэ удаад амь гарч чадахгүй байж магадгүй нь…” гэж би дотроо бодов. Энэ талаар тунгаах явцад зүрх сэтгэл минь үгээр илэрхийлэхийн аргагүй цөхрөл, гунигт автсан юм. Өнгөрсөн жил ёрын муу цагдаа нар намайг үхлийн ирмэгт тултал эрүүдэн шүүх үед Бурхан надад гайхамшигтай байдлаар амьд үлдэх боломж олгосныг би шаналал, арга мухардал дунд гэнэт саналаа. Тэгээд тэр дороо сэтгэл сэргэж, “Үхэх, сэхэх эсэх маань Бурханы гарт байдаг биш үү? Бурханы зөвшөөрөлгүйгээр Сатан яаж ч хичээгээд амийг минь хөнөөж чадахгүй. Би урьд нь Бурханы гайхалтай үйл хэргийг харсан атлаа яахан мартаж чадав аа? Ийм итгэлгүй байж яаж чадав аа?” гэж бодлоо. Айсуй үхлийн шалгалттай тулгарах үедээ би Бурханы талд мөн л зогсож чадахгүй, биеийн минь хэмжээ хэтэрхий боловсроогүй байгааг тэр мөчид олж харсан юм. Тэгээд Бурханы нэг айлдварыг өөрийн эрхгүй саналаа: “Оюун санаандаа амьдарна гэдэг нь Сатанд мэхлэгдэх явдал бөгөөд энэ бол мухар зам юм. Одоо энэ нь тун энгийн: Над руу зүрх сэтгэлээсээ хар, сүнс чинь тэр даруй хүчтэй болж, хэрэгжүүлэх замтай болж, Би алхам бүрд чинь замчилна. Миний үг цаг үргэлжид, бүх газарт чамд илчлэгдэх болно. Хаана, хэзээ байх нь, орчин ямар хэцүү байх нь хамаагүй, Би чамд тодорхой харуулах бөгөөд хэрвээ чи Надад зүрх сэтгэлээсээ найдвал Миний зүрх сэтгэл чамд илчлэгдэнэ; ийм маягаар чи урдах замаараа явах бөгөөд хэзээ ч замаа алдахгүй” (Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Христийн эхэн үеийн айлдварууд, 13-р бүлэг). Бурханы үг замыг заагч гэрэл болж, ухаан санаа минь улам цэлмэлээ. Энэхүү хүнд бэрх орчныг ашиглан Бурхан намайг ариусгахыг хүссэн бөгөөд ингэснээр би хямралын үед үзэл, төсөөлөл болон махан биеийн төлөөх зовнилоо хаяж, Бурханд л найдан, Бурханы үгэнд түшиглэж урагшлах болно гэдгийг ойлгосон билээ. Энэ бол Бурхан намайг хөтлөн, Өөрийн ажлыг туулуулж буй шийдвэрлэх чухал мөч бөгөөд би яасан ч няцах ёсгүй гэдгээ мэдэж байлаа. Бурханы гарт би амьдрал, үхлээ бүрмөсөн даатгаж, эцсээ хүртэл Сатаны эсрэг тэмцэнгээ Бурханд найдах ёстой байв!

ОНАХТ-нд очих үед цагдаа нар биднийг дахин тусгаарлаж, ганц ганцаар нь байцаалаа. Тэд Бурханд итгэх итгэлтэй минь холбогдсон асуудлыг хүчээр хэлүүлэх гэж тасралтгүй оролдох явцад ам нээхгүй гэж зүтгэж байгааг минь харсан ёрын муу нэг цагдаа багтартлаа уурлаж: “Чи мэдэхгүй царайлж байгаад биднийг дөнгөчихнө гэж үнэхээр боджээ. Үүнийг чинь тэсвэрлэхгүй шүү!” гэсэн юм. Ингэж хэлэнгээ намайг хоёр гараараа заамдан авч, шалан дээр элстэй шуудай шиг шидэж орхилоо. Тэгээд бусад хорон муу цагдаа нар үсэрч ирэн, өвдөлтдөө атиртал минь хамаг бие рүү өшиглөж, дэвсэж эхлэв. Үүний дараа тэд толгой дээр хөлөөрөө гишгээд, урагш хойш чанга гэгч нь үрлээ… Би урьд жил нь туулсан балмад эрүү шүүлтээс бүрэн эдгэж амжаагүй л байсан тул дахин ийм харгисаар зодуулсны дараа гэнэт толгой эргэн, дотор муухай оргисон юм. Хамаг бие туйлын их тарчлан, би биеэ хумин атирав. Дараа нь ёрын муу цагдаа нар миний оймс, гутлыг хүчээр тайлаад, намайг шалан дээр хөл нүцгэн зогсоолоо. Шал цэв хүйтэн байсан тул өөрийн эрхгүй шүд тачигнаж, хоёр хөл хоёулаа мэдээ алдсан юм. Тэгээд цаашид тэсэж чадахгүй, хэзээ хэзээгүй шалан дээр унах юм шиг санагдав. Энэ хорон санаат цагдаа нарын хэрцгий тамлалтай нүүр тулаад өөрийн эрхгүй миний уур буцалж, эгдүүцэл төрлөө. Диаволын туйлын харгис хэрцгий энэ хам хамсаатнуудыг би зэвүүцэж, ёрын муу, харгис Хятадын засгийн газрыг үзэн ядсан юм. Тэд Тэнгэрт тэрслэгч, Бурханы дайсан бөгөөд намайг хүчээр Бурханаас урвуулж, Бурханыг голуулахын тулд тарчилгаж, эрүүдэн тамлаж, амь насыг минь хөнөөхөөр улайрч байлаа. Сатаны харгислал, хэрцгийлэлтэй нүүр тулсан би Бурханы хайрын талаар улам их бодов. Бурхан хүн төрөлхтөнд аврал авчрахын тулд, мөн ирээдүйн оршин тогтнолын маань төлөө бидний дунд ажлаа хийх гэж биечлэн ирэхдээ туйлын их доромжлолыг тэвчих ёстой болсон талаар бодлогоширлоо. Тэр бидний төлөө амиа өгсөн бөгөөд одоо үнэнийг эрэлхийлэн, авралын зам руу биднийг чиглүүлэхийн тулд чин сэтгэлээсээ Өөрийн үгийг илэрхийлж байлаа… Хүн төрөлхтний авралын төлөө Бурханы төлсөн бүх уйгагүй төлөөсийг бодохоор Бурхан л намайг хамгийн их хайрладаг, Бурхан л миний амийг хэнээс ч илүү нандигнадаг гэдгийг мэдэрсэн юм. Сатан намайг хорлох юм уу залгиж, хөнөөж л чадна. Яг тэр үед Бурханыг улам их энхрийлэн, хүндэтгэх сэтгэл төрж, “Бурхан минь, намайг ийнхүү залж чиглүүлэн, аварсан Танд талархъя. Сатан өнөөдөр намайг яаж ч тамлалаа гэсэн, би Тантай хамтран ажиллахын тулд заавал шаргуу ажиллана. Сатанд буулт хийж, бууж өгөхгүй гэдгээ тангараглая!” гэж өөрийн эрхгүй Түүнд чимээгүйхэн залбирлаа. Харгис тамлалаас болоод махан бие минь сул дорой, хүч чадалгүй байсан ч зүрх сэтгэл минь Бурханы хайрын зоригжуулалтаар гуйвшгүй, хүчирхэг байсан бөгөөд хорон муу тэр цагдаа нарт би ганц ч удаа бууж өгсөнгүй. Тэд намайг шөнийн нэг цаг хүртэл тамласан бөгөөд үнэхээр ямар ч хариулт сонсохгүй нь гэдгээ мэдээд аргагүйн эрхэнд намайг цагдан хорих газар луу хүргэлээ.

Цагдан хорих газарт ирсний дараа хорон муу цагдаа нар намайг шийтгэх ямар ч хамаагүй арга сэдэхийн тулд шоронгийн атамануудыг дахин өдөөн турхирав. Тэр үед би асар их тамлуулан, бие минь шарх сорвиор дүүрч, тамирдан сульдсан байсан бөгөөд шоронгийн өрөөнд ормогцоо цэв хүйтэн шалан дээр шууд түрүүлгээ харан уналаа. Ингэж байхыг минь харсан шоронгийн атаманууд үгийн зөрөөгүй барьж аван, нударгаараа толгой руу балбацгаав. Тэд намайг толгой эргэтэл зодсон бөгөөд би газар дээр дахин лүгхийн унасан юм. Үүний дараа хоригдлууд бүгд надаар тоглоом тохуу хийхээр ирж, намайг нэг гараараа шалан дээр дарж, нөгөө гараараа чихээ таглан, шалан дээр луужин мэт эргэлдэхэд хүргэв. Хоёр эргээд шалан дээр муужран унахыг минь харсан тэд намайг дахин өшиглөж, нүдсэн юм. Нэг хоригдол бүр гэдэс рүү хүчтэй балбаснаас үүдэн би газар дээрээ ухаан алдсан билээ. Үүний дараа засан хүмүүжүүлэх офицерууд, хоригдлуудад намайг өдөр бүр элдэв янзаар тамлан, хүчирхийлж, бүх аяга тавгаа угаалгах, жорлон цэвэрлүүлэх гэх мэтээр өдөр тутмын бүх заваан ажлаа хийлгэ гэж заавар өгсөн юм. Тэр ч бүү хэл намайг цастай өдрөөр хүйтэн шүршүүрт оруулдаг байв. Үүнээс гадна шүршүүрт орох болгонд тэд намайг хөлөөс толгой хүртэл савандаад, дараа нь хамаг биеэр минь цэл хүйтэн ус аажмаар урсгадаг байлаа. Хагас цаг шахуу шүршүүрт орсны дараа бүх бие хөхөрч, дагжин чичирнэ. Энэхүү хүний үнэргүй тамлалт, харгислалтай нүүр тулсан би Бурханд цаг ямагт залбирдаг байсан бөгөөд Бурханыг орхивол би бүхэлдээ Сатаны олзлогдогч болох вий гэж айдаг байлаа. Залбирлаар дамжуулан Бурханы үг миний дотор ямагт цангинаж, намайг замчилдаг байсан билээ: “Бурханы ялагч гэж хэлдэг хүмүүс нь Сатаны нөлөө болон Сатаны бүслэлт дор, өөрөөр хэлбэл, харанхуйн хүчний дотор байх үедээ ч гэрчлэлд зогсож, анхны итгэлээ хадгалж, Бурханд үнэнч байдлаа хадгалж чаддаг хүмүүс юм. Юу ч болж байсан, хэрвээ чи цэвэр ариун зүрх сэтгэл болон Бурханыг хайрлах жинхэнэ хайраа хадгалж чаддаг бол Бурханы өмнө гэрчлэлд зогсдог бөгөөд энэ бол Бурханы хэлдэг ялагч юм” (Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Чи Бурханд өгсөн үнэнч байдлаа хадгалах ёстой). Бурханы үг бол гэрэл, бодлыг минь гэрэлтүүлж байсан юм. Сатаны бүслэлтэд байх яг энэ үедээ би Бурханд үнэнч байж, Түүнийг хайрлах хэрэгтэй гэдгээ мэдэж байлаа. Энэхүү зовлон зүдүүртэй орчинд махан бие минь зовж, тарчилсан ч гэлээ үүний цаана Бурханы энгүй их хайр, ерөөл нуугдаж байв. Сатаны өмнө Бурханы төлөө гэрчлэлд зогсож, Сатаныг бүрмөсөн шившиглэн, ялах боломжийг Бурхан надад олгосон юм. Иймээс би энэ зовлонг туулж байхдаа эцсээ хүртэл тэвчээртэй байж, чөтгөрийн энэ харанхуй үүрэнд Бурханы удирдамжид найдах замаар Бурханы төлөө гэрчлэлд зогсож, ялагч байхаар чармайх ёстой гэдгийг өөртөө ахин дахин анхааруулдаг байв. Бурханы үгээр замчлуулан зүрх сэтгэл минь тууштай, хүчирхэг болсон юм. Махан бие минь сул дорой болж, шаналалд автаж байсан ч гэлээ би энэ бүхнийг тэсвэрлэн, Сатаны эсрэг үхэл, сэхлийн тулаан эхлүүлж, эцсийн амьсгал авахдаа ч Бурханы төлөө гэрчлэлд зогсож чадна гэх итгэлтэй байлаа.

Хорь гаруй хоног хоригдсоныхоо дараа би гэнэт хүнд ханиад хүрлээ. Дөрвөн мөч хөндүүрлэн, хүч чадал бүрэн алдарсан бөгөөд ухаан санаа уймарч байлаа. Бие муудаж, бусад хоригдлын зодуур, тамлалыг амссанаас болж цааш тэсвэрлэж чадахаа болив. Зүрх сэтгэл минь нэн сул дорой болж, гутарсан бөгөөд “Өдөр тутмын энэ тарчлал, харгислал хэзээ дуусах юм бэ? Би энэ удаа ял сонсох юм шиг байна, тэгэхээр эндээс амьд гарна гэх найдлага бараг алга…” гэж дотроо бодсон юм. Ингэж бодмогц зүрх сэтгэл минь гэнэт ёроолгүй ангал руу унасан мэт болж, улам гүн гүнзгий цөхрөл, шаналалд автан, үүнээсээ гарах арга зам олж чадахгүй байлаа. Хамгийн их хямарсан цаг үед минь Бурханы үгийн магтан дуу санаанд оров: “Би чамайг сэтгэл хөдөлгөм олон үг хэлж, эсвэл олон сонирхолтой түүх ярьж чаддаг байгаасай гэж хүсэхгүй; харин Надад сайн гэрчлэл хийж, бодит байдал руу бүрэн дүүрэн, гүн гүнзгий орж чаддаг байхыг Би чамаас шаардаж байна. … Өөрсдийн хэтийн ирээдүйн талаар дахин бүү бод, мөн бүх зүйлд Бурханы зохион байгуулалтад захирагдана гэж Миний өмнө шийдвэр гаргасан мэт үйлд. Миний гэр дотор зогсож байгаа тэр бүх хүн чадах чинээгээрээ аль болох ихийг хийх ёстой; чи газар дээрх Миний ажлын сүүлчийн хэсгийн төлөө өөрийнхөө хамгийн сайныг өргөх ёстой. Чи ийм зүйлсийг хэрэгжүүлэхэд үнэхээр бэлэн байна уу?” (Хургыг дагаж шинэ дуу дуулъя номын “Бурханы зохион байгуулалтад чи үнэхээр захирагдаж чадах уу?”- аас). Бурханы үгийн мөр болгон миний зүрх сэтгэлийг хөдөлгөж, намайг асар их ичээсэн юм. Ердийн үед хэчнээн олон удаа гашуун нулимс унагаж, бүх зүйл дээр үнэнч сэтгэлээ Бурханд зориулан, Түүний зохион байгуулалт, зохицуулалтад захирагдахаар шийдсэн тухайгаа бодлоо. Мөн зовлон, тамлалыг туулж байх зуур Бурханы үг намайг гэгээрүүлж замчлах үед би Түүний төлөө гэрчлэлд зогсоно гэж амиараа тангарагласан атлаа Бурхан сэтгэл хангалуун байхын тулд үнэхээр бодитой төлөөс төлөхыг надаас хүсэх үед харин би арчаагүйгээр амьдралтай зууралдан, үхлээс айж, махан биед минь юу тулгарах бол гэдэгт л анхаарсан тухайгаа бодов. Би Бурханы хүслийг бүрэн үл ойшоож, гай зовлонгоос мултран, аюулгүй газарт аль болох түргэн очих талаар л бодож байжээ. Өөрийнхөө хэчнээн дорд, үнэ цэнгүй болохыг би олж харлаа. Бурханд би хангалттай итгэдэггүй, хууран мэхлэлтээр хэтэрхий дүүрэн байв. Бурханд би үнэхээр үнэнч байж чадаагүй бөгөөд жинхэнэ дуулгавартай байдал надад байгаагүй юм. Бурхан эцсийн өдрүүд дэх ажилдаа хүн төрөлхтний жинхэнэ хайр, үнэнч байдлыг л хүссэн гэдгийг би тэр мөчид ойлгов. Эдгээр нь Бурханы эцсийн хүсэлт, хүн төрөлхтөнд даалгасан сүүлчийн даалгавар нь байлаа. “Бурханд итгэдэг хүний хувьд би өөрийгөө Түүний гарт бүрэн даатгах хэрэгтэй. Бурхан надад амь өгсөн учраас үхэл, сэхлийг минь эцэслэн шийдвэрлэх эрхтэй. Би Бурханыг сонгосон болохоор Түүнд өөрийгөө зориулж, Түүний зохион байгуулалтад захирагдах ёстой; ямар ч зовлон, доромжлолд өртлөө гэсэн үйлдлээрээ би Бурханд өөрийгөө зориулах учиртай. Надад өөрийн гэсэн сонголт, шаардлага байх ёсгүй; энэ бол миний үүрэг төдийгүй эзэмших ёстой эрүүл ухаан юм. Би амьсгалтай хэвээр байсан нь гагцхүү Бурханы халамж, хамгаалалтын ач, Түүний амийн хангалт байсан юм—эс бөгөөс диавол намайг аль эрт тарчилган хөнөөх байсан бус уу? Анх тийм их зовлон, бэрхшээл туулахад минь Бурхан намайг ялалтад хөтөлсөн. Одоо надад Бурханд итгэх итгэлээ алдах ямар шалтгаан байгаа юм бэ? Би яаж сөрөг, сул дорой байж, айж хулган, зугтахыг хүснэ вэ?” Ийм бодол төрмөгц би чимээгүйхэн Бурханд буруугаа хүлээлээ: “Төгс Хүчит Бурхан минь! Би маш аминчхан, шунахай юм. Таны хайр, ерөөлийг эдлэхийг л хүссэн атлаа Танд өөрийгөө чин сэтгэлээсээ зориулах хүсэлгүй байж. Урт удаан хугацаанд шоронгийн зовлонг тэсвэрлэх ёстой гэж бодохоор зүгээр л суллагдаж, үүнээс зайлсхиймээр байна. Би Таны сэтгэлийг үнэхээр их шархлуулжээ. Өө Бурхан минь! Би улам доош живмээргүй байна; зүгээр л Таны зохион байгуулалт, зохицуулалтад захирагдан, удирдамжийг тань хүлээн зөвшөөрмөөр байна. Би насан туршдаа хоригдсон ч гэсэн Таны төлөө гэрчлэлд зогсмоор байна. Тамлагдаж үхсэн ч гэлээ би Танд эцсээ хүртэл үнэнч үлдэнэ!” Залбирсны дараа миний сэтгэл асар их хөдөллөө. Урьдын адил шаналж байсан ч гэлээ би Бурханыг сэтгэл хангалуун байлгах тангаргаа хараахан биелүүлээгүй байгаа цагт бууж өгөхгүй гэх итгэл, шийдвэрийг зүрх сэтгэлдээ мэдэрсэн юм. Үхэн үхтлээ Бурханы төлөө гэрчлэлд зогсоно гэдэгтээ итгэлтэй болж, ийнхүү шийдмэгц нэгэн гайхалтай зүйл тохиолдлоо. Нэг өглөө би эрт босоод орноосоо буух үед, хоёр хөл минь ямар ч мэдээгүй болсныг олж мэдэв. Алхах нь бүү хэл босож ч огт чадахгүй байлаа. Эхэндээ ёрын муу цагдаа нар надад итгэхгүй, худал дүр эсгэж байна гэж бодоцгоон, намайг хүчээр босгох гэж үзлээ. Гэвч би хэчнээн хичээлээ ч босож чадахгүй байв. Тэд маргааш нь намайг үзэхээр эргэн ирлээ. Тэгээд хоёр хөл маань мөс шиг хүйтэн болж, ямар ч цусны эргэлт байхгүй байгааг анзаараад, үнэхээр саажсан гэдэгт маань үнэмшсэн юм. Үүний дараа тэд намайг аваад явж болно гэж гэр бүлд маань мэдэгдсэн билээ. Намайг гэртээ харьсан өдөр хоёр хөлийн минь мэдрэл гайхамшигтайгаар сэргэж, ямар ч төвөггүй алхдаг боллоо! Энэ нь бүгд, сул дорой байдалд минь Төгс Хүчит Бурхан энэрлээ үзүүлсний ач гэдгийг би сэтгэлийнхээ гүнд мэдэж байна. Тэр Өөрөө надад гарах гарц нээж, Хятадын Коммунист Намын засгийн газарт нэг сарын турш хууль бусаар саатуулагдсаныхаа дараа Сатаны үүрнээс саадгүй суллагдах боломж олгосон билээ.

Хоёр удаа баривчлагдаж, Хятадын Коммунист Намын засгийн газрын хүний үнэргүй, харгис эрүү шүүлтэд өртсөний дараа бие махбодоороо тодорхой хэмжээнд зовж, тэр ч бүү хэл үхэх шахсан ч энэ хоёр ер бусын туршлага үнэндээ Бурханд итгэх замын минь бат суурийг тавьсан юм. Шаналал, гай зовлонгийн дунд Төгс Хүчит Бурхан надад хамгийн бодитой үнэний усалгаа, амийн хангалт өгсөн бөгөөд үнэнийг үзэн яддаг, Бурханы эсрэг дайсагнадаг Хятадын Коммунист Намын засгийн газрын чөтгөрлөг дүр төрхийг нэвт харуулж, Бурханыг улайран эсэргүүцэж, Бурханд итгэгчдийг хяхан хавчих аймшигт гэмт хэргийг нь мэддэг болгоод зогсохгүй Бурханы үгийн сүр хүч, эрх мэдлийг мэдэрсэн билээ. Би Хятадын Коммунист Намын ёрын муу савраас хоёр удаа эсэн мэнд мултарч чадсан нь бүхэлдээ Бурханы хайр халамж, өршөөлийн үр дүн байв. Түүнчлэн энэ нь Бурханы ер бусын амийн хүчний биелэл, баталгаа байлаа. Хэдийд ч, хаана ч Төгс Хүчит Бурхан үргэлж цорын ганц дэмжлэг, аврал минь байсныг би одоо гүнээ ухаарсан! Энэ амьдралдаа би ямар ч аюул, гай зовлонтой тулгарлаа гэсэн Төгс Хүчит Бурханыг гуйвшгүй дагаж, Түүний үгийг идэвхтэй түгээн, Бурханы нэрийг гэрчилж, чин үнэнч зориулалтаараа Бурханы хайрыг хариулахаар шийдлээ!