Бурхан солонгыг хүмүүстэй хийсэн Өөрийн гэрээний тэмдэг болгосон нь (Сонгосон хэсгүүд)

(Эхлэл 9:11–13) Би та нартай гэрээ байгуулах ба бүх мах цустай бүхнийг дахиж үерийн усаар устгахгүй; мөн газар дэлхийг сүйрүүлэх үер цаашид дахин болохгүй. Тэгээд Бурхан “Миний та нартай болон та нартай хамт байгаа амьд амьтан болгонтой үеийн үед хийх гэрээний тэмдэг нь гэвэл: Би үүлэнд солонго татуулах ба энэ нь дэлхий бид хоёрын хоорондох гэрээний тэмдэг байх болно” гэв.

Ноагийн түүхийн төгсгөлд Бурхан тухайн үеийн Өөрийн мэдрэмжийг илэрхийлэхийн тулд ер бусын арга хэрэглэснийг бид хардаг. Энэ арга бол маш онцгой бөгөөд тэр нь хүмүүстэй гэрээ хийх явдал юм. Энэ нь Бурхан дэлхийг үерээр устгахаа больж байгааг тунхаглаж буй арга юм. Гадна талаасаа гэрээ хийх нь маш энгийн зүйл мэт харагддаг. Энэ нь, хоёр талын хоёулангийнх нь ашиг сонирхлыг хамгаалах зорилгыг биелүүлэхэд туслахын тулд хоёр талыг зөрчилтэй үйлдлээс хамгаалахдаа үгийг ашиглаж байгаагаас өөрцгүй билээ. Хэлбэрээрээ бол энэ нь энгийн зүйл боловч цаад шалтгаан болон Бурхан үүнийг хийж байгаа гэсэн утгаараа энэ нь Бурханы зан чанар болон сэтгэл санааны байдлын жинхэнэ илчлэл юм. Хэрэв чи эдгээр үгсийг хойш тавьж, тоохгүй өнгөрвөл, хэрэв Би та бүхэнд юмсын үнэнийг хэзээ ч хэлэхгүй бол хүн төрөлхтөн хэзээ ч Бурханы бодлыг бодитоор мэдэхгүй юм. Магадгүй чиний төсөөлөлд Бурхан энэ гэрээг хийх үедээ инээмсэглэж эсвэл Түүний нүүрний илэрхийлэл нухацтай байж болох боловч хүмүүсийн төсөөлөлд Бурхан ямар төрлийн царайтай байхаас үл хамааран Бурханы ганцаардал байтугай Бурханы зүрх сэтгэл эсвэл Бурханы өвдөлтийг хэн ч харж чадахгүй билээ. Хэн ч Бурханыг өөртөө итгүүлж чадахгүй буюу Бурханы итгэлийг авч чадахгүй эсвэл Тэр Өөрийн бодлыг илэрхийлж, Өөрийн өвдөлтөө итгэн хэлэх нэгэн болж чадахгүй юм. Тийм учраас Бурхан ийм зүйл хийхээс өөр сонголтгүй болсон. Гадна талдаа Бурхан өмнөх хүн төрөлхтнөөс хагацахдаа амархан зүйл хийсэн ба тэр нь өнгөрснийг шийдэж, Түүний дэлхийг үерээр устгасан явдалд төгс дүгнэлт хийсэн. Гэвч энэ мөчөөс эхлэн Бурхан өвдөлтөө Өөрийн зүрх сэтгэлийн гүнд булсан. Бурханд итгэх хүн байхгүй байх үед Тэр хүн төрөлхтөнтэй гэрээ хийж, дахин хэзээ ч дэлхийг үерээр устгахгүй гэж тэдэнд хэлсэн. Солонго гарч байгаа нь хүмүүст ийм зүйл нэгэнтээ тохиолдсоныг сануулж, муу зүйл хийж болохгүйг тэдэнд анхааруулж байгаа хэрэг юм. Ийм шаналалтай байдалд ч Бурхан хүн төрөлхтнийг мартаагүй ба тэдэнд маш их анхаарал тавьсаар байсан. Энэ нь Бурханы хайр болон хувиа хичээдэггүй байдал биш гэж үү? Гэвч хүмүүс зовох үедээ юуны тухай боддог вэ? Энэ үед тэдэнд Бурхан хамгийн хэрэгтэй байдаг биш гэж үү? Иймэрхүү үед хүмүүс Бурханаар өөрсдийгөө тайтгаруулахын тулд үргэлж Бурханыг татан авчирдаг. Хэзээ ч байсан хамаагүй Бурхан хүмүүсийн урмыг хугалдаггүй ба Тэрээр хүмүүст хүндрэлээс нь гарахад үргэлж тусалж, гэрэлд амьдруулдаг. Бурхан хүнийг ингэж хангаж байдаг боловч хүмүүсийн зүрх сэтгэлд Бурхан бол зөвхөн тайвшруулах эм, ундаа юм. Бурханыг зовж байхад, Түүний зүрх сэтгэл шархалсан үед Түүний бүтээсэн амьтан эсвэл ямар нэг хүн Түүнд хань болж эсвэл Түүнийг тайтгаруулж байх нь Бурханы хувьд тансаг хүсэл юм. Хүмүүс Бурханы мэдрэмжид хэзээ ч анхаарал хандуулдаггүй тул Бурхан Түүнийг тайтгаруулах хэн нэгнийг хүсэж, хүлээдэггүй. Тэр Өөрийн сэтгэл санааг илэрхийлэхийн тулд зүгээр л Өөрийн аргуудыг ашигладаг. Хүмүүс Бурханы хувьд ямар нэг зовлонг туулах нь сүртэй зүйл биш гэж үздэг боловч чи үнэхээр Бурханыг ойлгохоор оролдох үедээ, Түүний хийж байгаа бүхнээс Бурханы чин үнэнч санааг жинхэнээсээ ухаарах үедээ чи Бурханы агуу байдал болон Түүний хувиа хичээдэггүй байдлыг мэдэрч чадна. Хэдийгээр Бурхан хүн төрөлхтөнтэй солонго хэрэглэн гэрээ хийсэн боловч Тэр үүнийг яагаад хийснээ болон Тэр яагаад энэ гэрээг байгуулснаа хэнд ч хэлээгүй. Энэ нь Тэр хэнд ч Өөрийн жинхэнэ бодлоо хэлээгүй гэсэн үг юм. Учир нь Өөрийн гараар бүтээсэн хүн төрөлхтөндөө Бурхан ямар их хайртайг ойлгох нэг ч хүн байхгүй ба мөн хүн төрөлхтнийг устгах үед Түүний зүрх хичнээн их өвдөлтийг амссаныг ухаарч чадах нэг ч хүн байхгүй юм. Тиймээс Тэр хүмүүст Өөрийн юу мэдэрч байгаагаа хэлсэн ч гэсэн тэд энэ итгэлийг нь даадаггүй. Шаналж байснаа үл харгалзан Тэр Өөрийн ажлын дараагийн алхмыг үргэлжлүүлсээр байдаг. Бурхан үргэлж Өөрийн хамгийн сайн тал, хамгийн сайн зүйлийг хүн төрөлхтөнд өгөөд Өөрөө бүх зовлонг чимээгүй үүрдэг. Бурхан хэзээ ч эдгээр зовлонг нээлттэйгээр дэлгэдэггүй. Оронд нь Тэр тэдгээрийг тэсвэрлэж, чимээгүй хүлээдэг. Бурханы тэвчээр нь хүйтэн, хөшсөн, арчаагүй сул байдал бус харин Бурханы хайр болон мөн чанар нь үргэлж хувиа хичээдэггүй байсных юм. Энэ нь Түүний мөн чанар болон зан чанарын төрөлхийн илчлэл бөгөөд жинхэнэ Бүтээгч болох Бурханы ялгамж чанарын бодитой биелэл юм.

Үг. II Боть: Бурханыг мэдэх тухай. Бурханы ажил, Бурханы зан чанар ба Бурхан Өөрөө I